Nxënësi, si faktor subjektiv në punën mësimore, paraqet strukturën më të rëndësishme sociale të mësimit multifaktoral, për të cilën edhe organizohet e tërë puna mësimore. Prandaj, “nxënësi, si individ me strukturën e vet individuale, dhe nxënësit, si kolektiv me strukturën e tyre sociale, përbëjnë unitetin kompleks të faktorit mësimor dhe ata përherë dhe në mënyrë të drejtëpërdrejtë ndikojnë në procesin mësimor”
Nxënësi, me rolin dhe pozitën e tij në mësim, ndodhet në marrëdhënie të ndërsjella me të gjithë faktorët e sistemit multifaktoral, kështu që këto raporte të nxënësit ndaj faktorëve të tjerë dhe anasjelltas kanë qenë dhe janë të kushtëzuara gjithnjë nga rrethana të ndryshme historiko-shoqërore. Ky, element kushtëzimi në rradhë të parë ka shkaktuar ndryshime në pozitën e nxënësit gjatë zhvillimit historik të mësimit. Gjatë zhvillimit historik, kanë ndryshuar dhe është zhvilluar vetë teoria dhe praktika mësimore, e cila ka bërë që nxënësi, si faktor në mësim, trajtohet ndryshe në krahasim me të kaluarën. Derisa dominonte mendimi se në mësim duhet çmuar ekskluzivisht ana material-sasiore e diturive, nxënësi trajtohet më tepër si objekt në mësim. Ndërkaq më vonë, me zhvillimin e psikologjisë gjenetike, duke futur përkufizime në përmbajtje të punës mësimore, që ishte si rezultat i orientimit të drejtë në bazë të aftësive kuptimore dhe zhvillimit psikofizik të nxënësit, nxënësi trajtohet në mënyrë reale në prcesin mësimor.
Koncepti nxënës, si objekt dhe subjekt në punën mësimore, përbën një kategori komplekse të teorisë dhe të praktikës sonë mësimore. Shikuar nga aspekti i pozitës dhe i rolit të nxënësit, duhet konstatuar se me praktikën e tashme, në të shumtën e rasteve, nuk mund të jemi të kënaqur. Megjithatë, pozita e tij nga aspekti i prezencës fizike si strukturë përbërëse e një bashkësie sociale të klasës, përcakton karakterin determinues të tij, si subjekt mësimor, i cili zë vend me rëndësi në tërë sistemin multifaktoral të organizimit të punës mësimore.
Duke u mbështetur në konstatimet e mëparshme, përfundojmë se pozita e nxënësit, në kushtet e tashme të punës mësimore, duhet ndryshuar edhe më tej drejt demokratizimit të marrëdhënieve – në punën mësimore me qëllim të formimit të personalitetit me vetëdije sa më të lartë në mësim, i cili, me aftësitë dhe angazhimet e vetëdijshme të tij do të jetë faktor i rëndësishëm edhe në organizimin dhe realizimin e plotë të tërë punës mësimore, duke i përpunuar informatat e fituara, ai zhvillon aftësitë intelektuale.
Duke përcaktuar në këtë mënyrë pozitën dhe rolin e nxënësve në mësim, themi se ai nuk u ekspozohet vetëm ndikimeve të jashtme, por edhe ai ushtron ndikim mbi elementet dhe strukturat e sistemit të gjërë dhe të shumëfishtë të faktorëve, por, megjithatë, ndikimet e jashtme në pikëpamje të intensitetit dhe ekstensitetit të tyre, janë më të mëdha, prandaj organizimi dhe planifikimi i tyre i drejtë luan rol me rëndësi; posaçërisht bashkërendimi (koordinimi) dhe korelacioni interfaktoral është i domosdoshëm për të arritur rezultate të duhura dhe për një racionalizim dhe ekonomizim të plotë të punës, drejt realizmit sa më të mirë të detyrave mësimore. 

(Burimi: Mësimdhënie – Mësimnxënie)

Është e mirë për të qenë kompetent, duke qenë pak arrogant. Inteligjenca dhe arroganca janë shpesh të lidhura mes veti. Duke qenë i zgjuar dhe njohës i kompetencave në shumë fusha që lidhen me suksesin, pra duke pasur dhuratën intelektuale, do të thotë ju do të jeni i drejtë dhe perceptues i mirë i problemeve, kështu ju do të jeni i vlerësuar shumë nga të tjerët.
Inteligjenca dhe arroganca janë komponentët e dy prej kompetencave kryesore, themelore dhe të nevojshme për sukses të plotë në udhëheqje. Inteligjenca dhe faktorët ndërpersonal. (Kjo mund të mendohet si metaforë e dy kompetencave; të kokës dhe të zemrës. Të dyja këto kompetenca përbëjnë një guxim, të integritetit dhe intensitetit)
Komplotuar në një rrjet 2×2, me në një zgjidhje dhe arrogancë në anën tjetër, ne shohim katër kombinime themelore. Po, kjo është e thjeshtë, por ajo është gjithashtu një mënyrë e mirë për të formuar ndërveprime më komplekse…

Kompetencë e ulët, arrogancë e ulët. Seleksionimi natyror këtu do të jetë (mos)puna, dhe rrjedhimisht këta njerëz nuk kanë të ngjarë të rrisin në radhët e tyre rezultatet, sepse ata janë të lidhur me dikë në pushtet. Ata mund të jenë njerëz të lezetshëm që të kaloni kohën me ta, por ata nuk e kanë zgjuarsinë për të zgjidhur problemet komplekse të organizatës (institucionit) që drejtojnë, kanë arrogancën e thiktë në rrugën e tyre. Ata janë shumë "memec" që të dinë kur lagin këmbën e vet…

Kompetenca e lartë, arroganca e ulët. Këta janë njerëz të cilët ofrojnë zgjidhje të qëndrueshme të problemit, e bëjnë kështu në një mënyrë duke mos qenë fyes ose rrënues për askë. Ata kanë më shumë të ngjarë të jenë lehtësues dhe mbështetës në një rol të udhëheqjes se sa agresive, karizmatik dhe më pak arrogantë.

Kompetencë e ulët, arrogancë e lartë. Këta janë të rrezikshëm. Këta njerëz nuk kuptojnë kufijtë e aftësisë së tyre dhe nuk kanë mirëkuptim për të kërkuar një mendim të dytë… për fat të keq ata do ta qojnë organizatën poshtë, përveç nëse ata janë shumë me fat.

Kompetencë e lartë, arrogancë e lartë. Ky është grupi më interesant, për shkak të forcave konkurruese të rrezikut të madh dhe të mundësive të mëdha. Këta njerëz janë shpesh mjaft të suksesshëm, por ata gjithashtu mund të jenë shkatërrues për moralin dhe marrëdhëniet, dhe në fund të fundit të organizatës. Si udhëheqës, ata kanë tendencë të shtypin vartësit. Nëse ai si “shef” është personi i “shndritshëm”, dhe ka gjasa për të prerë dikë për idetë, vartësit duhet të jenë "memec", por njerëzit shpejt do të mësojnë për të mbajtur kokat e tyre poshtë dhe “bosi” vendos kursin që ndonjëherë do të funksionojë, por zakonisht jo për afat të gjatë. Anijet e ngushta nuk janë gjithmonë anijet që sjellin lumturi.
Udhëheqja me kompetencë të lartë dhe arrogancë të lartë mund të fitojë çdo betejë individuale, por lideri do të humbë luftën. Liderët me këtë kombinim të krijuar do të bëjnë që vartësit e tyre të bëhen të aftë në agresion pasiv. Sigurisht ata do të thonë të gjitha fjalët e duhura dhe do të tregojnë përputhjen e duhur për udhëheqësin, pra ata do të kënaqën me pengesat e pashmangshme të stilit kompetencë të lartë / arrogancë të lartë. Punëtorët do të humbasin interesimin dhe do të shikojnë në mënyrë pasive se si udhëheqësi dështon, kur në fakt ata mund ta kishin ndihmuar. Bota gëzon duke parë njerëz që shkëlqejnë, por arrogantët marrin atë që meritojnë…

Çfarë do të bëni me një person të tillë në organizatën tuaj? Nëse ai / ajo është “bosi”, që ndoshta vetëm fsheh dhimbje nën buzëqeshje, duke shpresuar se "edhe kjo do të kalojë" , por kjo nuk do të jetë  vetëm një fjalë e urtë e vjetër… Nëse nuk ndalojnë të këqijat, ju gjithmonë mund të përballeni me “liderin”. Nëse ju duhet të përballeni me një “bos” të tillë, ju duhet të keni fakte të qarta, të dhëna dhe analiza për të mbështetur pozicionin tuaj, dhe të tregoni arsyet tuaja, metodat dhe përfundimet e sakta. Kush e di, ju mund të mbillni vetëm një farë pozitiviteti?!… Por ju ende mund të përmbaheni dhe nëse kjo është me të vërtetë e domosdoshme. Megjithatë, asgjë nuk përbën më shumë argëtim sesa kur punon me një person që “shkëlqen” me arrogancën e tij dhe sapo nis ditën do të thotë: “Ofaaa… jam i turbulluar dhe nuk jam i sigurt se çfarë të bëjë këtu…."
E pra, në të vërtetë ka edhe gjëra të tjera për më shumë argëtim, por ato janë jashtë objektit të kësaj mëhalle…

Burimi: Hodges L. Golson, Ph.D.
Përshtatur në shqip, ak

E gjithë urtësia qëndron te stimulimi dhe lavdërimi. Fëmija vazhdon të mësojë nëse stimulohet nga prindërit. Nëse nëna dhe babai vlerësojnë siç duhet fëmijën dhe emocionohen përballë gjërave të mësuara nga ai, mundësia e të mësuarit është më e madhe.

Psikologët pohojnë se prindërit i pyesin fëmijët për notën që kanë marrë. Por në të vërtetë duhet të ndodhë e kundërta, duhet t’i pyesin se çfarë kanë mësuar. Nuk është e rëndësishme nëse ka marrë apo jo 5, e rëndësishme është çfarë ka mësuar. Ndoshta është përpjekur, por ka marrë 3. Prindi duhet ta nxisë fëmijën në studim.
Mësimi, studimi janë çështje emocionale që u drejtohen ndjenjave të fëmijës. Le të përpiqemi të mësojmë se çfarë ndjen fëmija kur mëson. Të shpjegojë vetëm ndjenjat e tij. Ai mund të thotë gjëra të cilat nuk i presim fare. Prindi mund t’i japë shembuj nga vetvetja. Përdorimi i shembujve si “edhe unë e kam pasur të vështirë ta mësoj matematikën” nuk është një shembull i keq; përkundrazi, do të ndikojë pozitivisht te fëmija. Sepse fëmija do të vërë veten në vendin e prindit dhe do të besojë më shumë te vetja.
Nuk duhet harruar se jo të gjitha arrihen me përpjekjet e prindërve; fëmija duhet të mbajë mbi supe përgjegjësitë e tij.

Në shtëpi duhet të ekzistojë tradita e leximit të librave

Zakoni i leximit të librave nga nëna dhe babai do të ndikojë pozitivisht edhe te fëmija në shtimin e dëshirës për të mësuar. Në shtëpi duhet të krijohet tradita e leximit të librave. Për shembull mund të shikohet televizor për 30-40minuta e më pas të përqendrohemi në lexim. Fëmija nuk do ta marrë menjëherë librin, por kur të rritet do ta kuptojë më mirë. Nëse nëna dhe babai janë duhanpirës, edhe fëmija mund të bëhet i tillë kur të rritet; nëse prindërit pinë pije alkoolike, edhe fëmija do t’i pijë kur të rritet, nëse lexojnë libra, edhe fëmija do të lexojë.

Fëmija nuk ka dëshirë të pyetet rreth mësimeve

Shumica e prindërve interesohen për anën e suksesit dhe dobësisë në mësime të fëmijës. Sapo fëmija hyn në shtëpi ata e pyesin rreth notave që ka marrë, rreth detyrave të bëra në klasë etj. Fëmijët janë shumë të mërzitur nga pyetje të tilla. Në vend të ty re mund të bëjmë pyetjet “A u mërzite sot? A u zbavite? Çfarë mësove?”. Zakonisht fëmijët nuk dëshirojnë të tregojnë ngjarjet e shkollës, por nëse ka diçka interesante mund të tregojnë.
Shumë studime kanë treguar se gjinia e fëmijës nuk ndikon në motivim dhe se vajzat janë të barabarta me djemtë në aftësitë mendore.

Si të kurojmë fëmijët hiperaktivë

Ndonjëherë prindërit e analizojnë në mënyrë të gabuar sjelljen e fëmijës dhe mund të kërkojnë ndihmën e një psikologu duke menduar se fëmija i ty re është hiperaktiv. Psikologu e kontrollon; nëse nuk është hiperaktiv, atëherë sillet në atë mënyrë për shkak të mungesës së kufijve. Prindërit duhet të vendosin kufijtë se çfarë duhet të bëjë dhe të mos bëjë fëmija. Nëse fëmija është me të vërtetë hiperaktiv, atëherë psikologu mund të sugjerojë edhe ilaçe krahas terapisë. Një fëmijë hiperaktiv nuk mund të qëndrojë në një vend për 2 minuta, është vazhdimisht në lëvizje, nuk dëgjon mësimin, nuk shoqërohet me fëmijët e tjerë, ata nuk e bëjnë pjesë të lojës sepse ia prish. Në rast të marrjes së ilaçeve të sugjeruara nga psikologu, fëmija do të qetësohet pak dhe në këtë mënyrë do të përmirësojë komunikimin me bashkëmoshatarët, do të mësojë më shumë. Ilaçet duhen marrë pavarësisht efekteve anësore që mund të japin. / Gazeta Start/

Zhvillimi profesional i mësimdhënësve është një fushë shumë e gjerë dhe e larmishme në rrafshin e dijeve. Megjithatë, e para, me më shumë thellësi, e kësaj problematike do të kishte në objektiv kërkimin dhe ekzaminimin më të hollësishëm të përmbajtjeve të ndryshme dhe proceseve të cilat çojnë mësuesit në drejtimin për të mësuar. Unë si mësimdhënës, nuk kam arritur të gjej një përgjigje të vetme për sa i përket zhvillimit profesional të mësimdhënësve, megjithatë, çfarëdo qasje tjetër duhet të kuptohet se profesioni i mësimdhënies dhe zhvillimi i tij është themelor dhe vendimtar për garantimin e cilësisë në arsimimin e nxënësve në shekullit XXI.

Profesioni i mësimdhënies është “profesion i njohurive”, njohuritë në fakt, legjitimojnë profesionin e mësimdhënësit. Në këtë kontest, transformimi i mësimdhënësve të shekullit XX, në mësimdhënës të shekullit XXI, është domosdoshmëri për arsim cilësor në kohën që po e jetojmë. Në këtë mënyrë, ky angazhim duhet të rinovohet në vazhdimësi, siç është rasti edhe me shumë profesione tjera, prandaj në këto rrethana edhe mësuesit nuk pushojnë dhe janë gjithherë në kërkim të risive për të shfaqur bindjen e tyre ndaj nevojës për të zgjeruar edhe më tej njohuritë për të përmirësuar aftësitë e tyre personale dhe profesionale.
Zhvillimi profesional i mësimdhënësve konsiderohet si një proces individual dhe kolektiv që duhet të realizohet në bashkëveprim me mësimdhënësit, shkollën, institucionet arsimore dhe partnerë tjerë arsimdashës. Për më tepër, kjo është pamja dhe kontributi për zhvillimin e aftësive profesionale të mësimdhënësve që ngulmon me anë të një shumëllojshmërie të përvojave të të nxënit si; ato formale, joformale apo informale. Koncepti i zhvillimit profesional ka ndryshuar gjatë dekadës së fundit, në të vërtetë, zhvillimi profesional kohët e fundit është domosdoshmëri e një procesi afatgjatë, që mbulon lloje të ndryshme të mundësive dhe përvojat që janë të planifikuara në mënyrë sistematike për të stimuluar zhvillimin dhe evolucionin e mësuesit për arritje dhe cilësi në arsim.
Zhvillimi profesional i mësuesve duhet të jetë konceptuar në lidhje të ngushtë me një kërkim për identitetin profesional, nga mënyra se si ata e përcaktojnë veten dhe të tjerët. Ky është ndërtimi profesional, që zhvillohet gjatë gjithë karrierës së mësimdhënësve, që ngushtë do të duhej të ndikohet nga ndryshimet që ndodhin në shoqëri dhe shkollë.
E tëra që duhet përforcuar, them unë, është vlerësimi i punës së mësimdhënësit. Trajnimet që po ndodhin për ngritjen profesionale të mësueseve, qoftë edhe trajnimet për zbatimin e kurrikulës së re, janë të mirëseardhura, por unë pyes: këto trajnime a janë duke sjellë cilësi dhe a janë evidente dallimet në rezultatet e nxënësve?
Dallimet në cilësi, për mësimdhënësit, më shumë janë evidente në kuadër të një shkolle se sa në mesin e shkollave të ndryshme. Këto dallime nxjerrin në pah të vërtetën se mësimdhënia është një profesion që tejkalon masën e një profesioni të llojit tjetër, është ky profesion që lidhet me patriotizmin e vërtetë për zhvillimin e vendit, prandaj jo secili mund të jetë mësimdhënës efektiv.
Mbi bazën e vëzhgimeve dhe vlerësimeve, për sa i përket ngritjes së kapaciteteve personale dhe profesionale të mësimdhënësit, si mësimdhënës i shekullit XXI, konstatojmë se në këtë rrafsh, ne krijojmë pamjen dhe vijmë te përfundimi; se jo secili trajnim është efektiv. Kritika ka të bëjë për faktin se organizatat burokratike në të cilat teoria dhe praktika shihen si të divorcuara, pra kur nuk shihen rezultatet konkrete në avancimin e cilësisë në arsim, por vetëm kemi një grumbullim të informatave pjesa më e madhe tyre të panevojshme, jo aq favorizuese në planin e ngritjes së kapaciteteve të mësimdhënësve për tu përballur me sfidat e shekullit XXI në sistemin arsimor.

Shkroi: Alush Kryeziu 

Askush nuk tha ndonjëherë se mësimdhënia është e lehtë. Motivimi i nxënësve, për të nxënë, është edhe më i vështirë se sa mësimdhënia.

Nëse ju jeni mësimdhënies, padyshim, mund të jetë një sfidë mbi atë se çfarë vërtet duhet bërë që nxënësit me pasion të mësojnë. Megjithatë, ka shumë qasje për ta bërë mësimdhënien dhe nxënien tërheqëse, emocionuese dhe të nevojshme për nxënësit.
Nëse doni të dini se si mund t’i motivoni nxënësit, ja disa hapa:

Krijimi i një mjedis mbështetës dhe pozitiv

Duhet kuptuar se motivimi i nxënësve është një sfidë për të gjithë mësimdhënësit, sepse sot, më shumë se kurrë, nxënësit janë të ekspozuar ndaj shumë njerëzve të ndryshëm që veprojnë si "mësues" në jetën e tyre. Çdo njeri dhe çdo gjë që lidhet me zhvillimet teknologjike, ka ndikim në jetën e nxënësve që t'i bëjë ata të mendojnë, t'i bëjë ata të punojnë dhe t’i bëjë ata njerëz që bota mund të krenohet me ta. Për këtë shkak të këtij inputi të madh, stimulit dhe ndikimit, të gjithë nxënësit luftojnë për të gjetur identitetin e tyre dhe në thelb ata shfaqin dyshim në gjithë ato përpjekje, të shumanshme, të ndikimit nga “mësues të shumtë” në jetën e tyre.
Pasi që nxënësit ballafaqohen me këtë presion të vazhdueshëm të mjedisit dhe zhvillimeve të hovshme teknologjike, domosdo, mësuesi duhet të jetë personi kyç që i drejton dhe i motivon nxënësit e tij. Mësuesi i mirë largon dyshimet dhe ndikon që nxënësit të miratojnë vullnetshëm atë “politikën” e rëndësishme, “zë-fjetur”, se: "Unë do të ju lejoj për të ndikuar në mua, vetëm atëherë, nëse ju provoni se për mua ju jeni personi më me vlerë që kam takuar në jetë”. Kjo politikë është mekanizëm bindës i tyre, sepse nxënësit do të sigurohen, se personi i duhur po merret me ta, në kohën e duhur, dhe në mënyrën më të mirë të duhur.

Pasqyro mbresa pozitive

Nëse ju doni për të motivuar nxënësit tuaj, atëherë ju duhet të dëshmoni se ju jeni personi i cili di të vlerësojë dhe të dëgjojë ata. Ata mund të jenë dyshues për ju në ditën e parë, por ju mund të punoni për të fituar besimin dhe respektin e tyre. Për ta bërë këtë, ju duhet ndonjëherë për të dalë jashtë objektivave të parapara. Ju nuk mund ta bëni këtë në qoftë se ju jobutësisht bëni një përzierje në sfondin e vrazhdë të jetës së tyre. Ju duhet për të dalë jashtë, për të kapur vëmendjen e tyre dhe për ta orientuar lehtazi në drejtimin e duhur atë.
Këtu janë disa mënyra për të bërë një përshtypje pozitive për nxënësit tuaj:
• Të keni intonacion të duhur. Të keni një mendim dhe të siguroheni që ju po e paraqitni atë në një kohë të përshtatshme. Shmangni të folurit e pandërprerë. Ju lejoni që t’ju vijnë të gjitha informatat nga nxënësit pa pasur frikë të flasin me mendjen e tyre.
• Të keni pasion për atë që ju jeni mësimdhënies. Edhe në qoftë se nxënësit nuk janë të interesuar në subjektin tuaj, mënyra e qasjes suaj do të jetë kryesorja. Shumica e të gjithë nxënësve do të jenë me ty, sepse ju jeni të patundur për të shprehur dashurinë tuaj për një subjekt të caktuar, ata do të tentojnë të vërejnë se ju jeni personi i vërtetë që do të ndikojë në jetën e tyre.
• Të jeni energjik. Entuziazmi është “sëmundje” ngjitëse. Entuziazmi e bën të vështirë, që nxënësit të bien në gjumë në klasë. Sigurohuni që ju keni energji për të interpretuar subjektin të paraparë për orën mësimore.
• Vendos një kod etik për pamjen tuaj. Ju duhet të shkëlqeni dhe të lini një përshtypje të mirë; sigurohuni që ju të ecni në klasë siç duhet dhe mundohuni të visheni pak më mirë, apo më mirë se sa një person mesatar.

Përshtati në shqip: Alush Kryeziu
Burimi: www.wikihow

Kjo platformë tani e tutje do të pasqyrojë pikëpamje individuale dhe ekipore mbi tema të ndryshme arsimore. Idetë kreative dhe hulumtimi në fushën e arsimit, do të ngulmojnë në identifikimin e qartë të burimeve që qojnë në përmirësimin e cilësisë në arsim.
Opinionet e parashtruara, do të ndezin idetë që fuqizojnë pasionin për të krijuar vlera.

Ju ftoj për bashkëpunim!

Email: alush_kryeziu@hotmail.com

Presidenti i 16-të i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Abraham Lincoln, e dinte vlerën e dijes dhe të mësuarit në jetë.
Për këtë, ai kishte vendosur që mësuesit të djalit të tij, t’i shkruante në formë përkujtimi rreth mënyrës se si duhet trajtuar një fëmijë i vogël.
Lincoln i kishte renditur mësuesit të djalit të tij, pikërisht në ditën e parë të shkollës, një sërë arsyesh e mësimesh të arta të cilat dëshironte që djali i tij t’i mësonte nga mësuesi.

Foto: Parafilloristët Ormiri dhe Diari u nisën, gjyshi u uron nipave fillim të mbarë!

Lexoni më poshtë letrën e Abraham Lincoln të shkruar në vitin 1830

Mësues i nderuar,

Djali im sot e fillon shkollën.
Pas pak, gjithçka do të jetë për të e çuditshme dhe e re, prandaj do të doja ta trajtonit butësisht.
Është një aventurë që ai do ta marrë me vete nëpër të gjitha kontinentet.
Të tilla aventura që ndoshta mund të përfshijnë luftëra, tragjedi dhe fatkeqësi. Ta jetosh këtë jetë, të duhet besim, dashuri dhe kurajo.
Për këtë, i dashur Mësues, do t'ju lutesha ta merrnit përdore e t'i mësoni gjëra që do t’i duhen t’i dijë, mësojeni atë – por butësisht, nëse mundeni.
Mësojeni se për çdo armik, ekziston një mik.
Atij do t‘i duhet të mësojë se jo të gjithë njerëzit janë të drejtë, se jo të gjithë njerëzit janë të sinqertë.
Megjithatë mësojeni se për çdo faqezi ka një hero dhe se për çdo politikan egoist, jeton një lider i përkushtuar.
Mësojeni nëse mundeni se 10 centë të fituar kanë shumë më tepër vlerë se një dollar i gjetur. Në shkollë, mësues, është shumë më e ndershme të dështosh se të mashtrosh.
Mësojeni atë si të humbë hijshëm, dhe si t'i gëzohet fitores kur ai fiton.
Mësojeni të jetë i mirë me njerëzit e mirë, dhe i ashpër me njerëzit e ashpër. Mundohuni t’i qëndrojë sa më larg zilisë, nëse do të mundeni dhe mësojani sekretin e një buzëqeshjeje të çiltër.
Mësojeni po të jetë e mundur – si të qeshë kur të jetë i trishtuar, dhe se të derdhësh lot nuk është aspak turp.
Mësojeni se mund të ketë dështim të ndershëm dhe fitore të turpshme.
Mësojeni t'i përqeshë cinikët.
Mësojeni nëse mundeni të zbulojë mrekullinë e leximit të librave, por gjithashtu i jepni edhe kohën e mjaftueshme për të kundruar misterin e përjetshëm të fluturimit të zogjve në qiell, të bletëve në diell e të luleve mbi një kodër të gjelbër.
Mësojeni të këtë besim në idetë e tij edhe nëse të gjithë do t`i thonë se janë të gabuara.
Mundohuni t`i mësoni birit tim forcën për mos e ndjekur turmën edhe kur të gjithë vrapojnë pas fitimtarit.
Mësojeni të dëgjojë me vëmendje çdo njeri, por gjithashtu të shoshitë të gjithë atë që dëgjon në sitën e së vërtetës dhe të marrë veç të mirën.
Mësojani atij sesi të shesë talentin dhe zgjuarsinë e tij tek ofertuesi më i lartë, por mos të pranojë kurrë asnjë lloj çmimi për shpirtin e zemrën.
Lejojeni të ketë kurajën për të qenë i padurueshëm. Lejoheni të ketë durimin për të qenë trim.
Mësojeni atë të ketë besim sublim te vetvetja, sepse atëherë ai do të ketë gjithmonë besim sublim në njerëzimin dhe në Zotin. Këto janë kërkesat, mësues, por ju bëni më të mirën që mundeni. Ai është fëmijë i vogël dhe i mirë… Dhe është biri im".

Me respekt,
Abraham Lincoln

Të dashur nxënës,
Lulet që ju sollët në shkollë po rritën dhe po i japin hijeshi shkollës…
Pushime të gëzuara!